Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η ΜΟΝΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΛΥΣΗ

Από την αρχή του χρόνου παρατηρούμε την εξέλιξη της διαχείρισης του προσφυγικού-μεταναστευτικού σε ένα παιχνίδι με στρατιωτικούς όρους. Οι πολιτικοί «ηγέτες» των Ευρωπαϊκών χωρών μιλούν για αριθμούς όταν στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Επιλέγουν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών – μέσω του ΝΑΤΟ και της Frontex – και την ολοένα και αυξανόμενη ανάμειξη του στρατού στη διαδικασία της λειτουργίας των λεγόμενων «κέντρων φιλοξενίας». Δημιουργούν συνθήκες εγκλεισμού για βρέφη, παιδιά, γυναίκες και τραυματίες πολέμου αλλά και για κάθε κατατρεγμένο/η αυτού του κόσμου. Ποινικοποιούν την αλληλεγγύη, απογορεύοντας την πρόσβαση στα κέντρα αυτά, διώκοντας με μίσος όσους/ες ευαισθητοποιούνται στοιχειωδώς ενάντια στη σύγχρονη δυστυχία.

Για μία ακόμα φορά, σχεδιάζουν μία πολιτική κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντά τους, αγνοώντας εσκεμμένως τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν ανθρώπους να απομακρύνονται από την οικογένειά τους και να διασχίζουν χιλιόμετρα προς μία άγνωστη κατεύθυνση με στόχο την ελευθερία.

Στον γεωπολιτικό παγκόσμιο χάρτη οι αλλαγές κυβερνήσεων εξυπηρετούν τα διεθνή συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Όταν τα συμφέροντα αυτά αδυνατούν να ελέγξουν τις εγχώριες καταστάσεις, όπως τα εξεγερσιακά γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης, επιλέγουν να πολώσουν την κατάσταση, εξοπλίζοντας φονταμεταλιστικές παρατάξεις (βλ. Συρία, Λιβυή και Αίγυπτος) ή να επέμβουν άμεσα επιβάλλοντας τον στρατιωτικό νόμο. Ακόμα και στους πολέμους κατά της «τρομοκρατίας» που έχουν κηρυχθεί από το 2001 σε Ιράκ και Αφγανιστάν με αποκορύφωμα το σήμερα, παλαιότερες συμμαχικές δυνάμεις που υποστηρίζονταν από τις Δυτικές κυβερνήσεις στα χρόνια του «Ψυχρού» πολέμου, μετονομάζονται τώρα σε εχθρούς. Σε όλες αυτές τις εχθροπραξίες και τις εμφύλιες συγκρούσεις, οι οποίες βαφτίζονται θρησκευτικοί πόλεμοι, οι Δυτικοί εποφθαλμιούν έχοντας πάντα ενεργό ρόλο βάση των δικών τους γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας πολλών από αυτούς τους πολέμους βέβαια, οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες ακρότητες, ποτίζοντας το μυαλό των ανθρώπων με ακόμα μεγαλύτερο μίσος.

Όταν δεν είναι οι σφαίρες, οι βόμβες και η θρησκευτική καταπίεση που ωθούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να αναζητήσουν, ως πρόσφυγες, την επιβιώσή τους σε άλλες χώρες, είναι οι οικονομικές πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομα της διεθνούς ανάπτυξης και υπό το καθεστώς βίας. Με την κατάρρευση των αποικιακών καθεστώτων σε Αφρική, Νότιο και Ν.Α. Ασία και με την βίαιη εκδίωξη των Δυτικών από τις χώρες αυτές, οι τελευταίοι έχουν βρει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο παρέμβασης και εκμετάλλευσης. Αυτός λέγεται νεο-φιλελεύθερη «παγκοσμιοποίηση» και ανάπτυξη για τους «φτωχούς» του Παγκόσμιου Νότου. Σε αυτό το μοντέλο της διεθνούς «ανάπτυξης», ο αναδυόμενος κόσμος έχει σχεδιαστεί καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του «αναπτυγμένου» Δυτικού, όπου πολυεθνικές και μεγάλα επενδυτικά ταμία έρχονται να εκμεταλλευτούν τον τοπικό φυσικό πλούτο, να επενδύσουν σε μεγάλα «αναπτυξιακά» έργα, να μετακινήσουν ιθαγενικούς πληθυσμούς από τις αιώνιες κατοικίες τους και να δημιουργήσουν μητροπόλεις όπου μπορούν να προωθήσουν τα δικά τους καταναλωτικά προϊόντα στις ταχύτατα αναδυόμενες μεσαίες τάξεις. Αιχμή του δόρατος για αυτή την «ανάπτυξη» αποτελούν οι μεγάλοι οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα οποία χορηγούν απλόχερα «επενδυτικά» δάνεια με τα γνωστά αποτελέσματα (την αυξανόμενη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας με την παράλληλη καταλύστευση του δημόσιου πλούτου). Για τους πολλούς αυτού του κόσμου, η καλύτερη κατάληξη είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής ρουχισμού ή ηλεκτρονικών όπου το μεροκάματο δεν ξεπερνάει τα 2 δολάρια και οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές.

Στο παγκόσμιο αυτό ψηφιδωτό καταπίεσης, εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης, η μοναδική επιλογή επιβίωσης, για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, είναι η μετανάστευση είτε υπό την μορφή του βίαιου εκδιωγμού, είτε υπό αυτή της οικονομικής ασφυξίας και πάντα για την αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Η τύχη παρόλ’ αυτά γι αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι όπως την φαντάστηκαν και οι Δυτικές χώρες μόνο ως επίγειοι παράδεισοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Στην χειρότερη περίπτωση δεν προφταίνουν καν να μπούν σε αυτές, αφού κυνηγιούνται και δολοφονούνται στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα. Στην καλύτερη, αντιμετωπίζονται σαν υπάνθρωποι, που διώκονται με επιχειρήσεις «σκούπας», στοιβάζονται και βασανίζονται σε κελιά και κέντρα κράτησης-κολαστήρια, εργάζονται σε συνθήκες μαύρης εργασίας και σωματικής και πνευματικής εξόντωσης. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., η αποστολή της τελευταίας είναι να τους κάνει «τον βίο, αβίωτο». Παρ’όλα αυτά το τελευταίο διάστημα ένα σοβαρό κομμάτι του εγχώριου πληθυσμού στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, αποδεικνύοντας ότι η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν είναι θεωρητικό σχήμα αλλά καθημερινός τρόπος ζωής. Αποκορύφωμα της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι η νέα συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, η οποία ανταλλάσσει ανθρώπους και προωθεί μαζικές απελάσεις σε ένας κράτος συνυπεύθυνο για την άνοδο του ISIS στη Μέση Ανατολή. Ένα κράτος το οποίο είναι υπαίτιο για μαζικές διώξεις του αγωνιζόμενου τουρκικού και κουρδικού λαού. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι φασίστες προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν το δολοφονικό τους μηχανισμό στήνοντας συγκεντρώσεις μίσους σε Πειραιά και άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας καλούμαστε να δούμε τις ζωές μας μέσω αυτών των μεταναστών/ριών, προσφύγων. Στο σταυροδρόμι αυτών των ζωών συναντιούνται αφενός ο καθημερινός μας αγώνας για αξιοπρεπή διαβίωση και εργασία και αφετέρου τα όνειρά μας να νοηματοδοτήσουμε εμείς οι ίδιοι/ες το παρόν και το μέλλον μας, αρνούμενοι τις υποδείξεις των διαφόρων τύπου ειδικών. Γι’ αυτό τον λόγο, αγωνιζόμαστε μαζί για έναν καλύτερο κόσμο, σταυροδρόμι πολιτισμών, βασισμένο στην αξιοπρέπεια στην αλληλεγγύη, την ισότητα & την ελευθερία.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΚΟΣΜΩΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 23/4 (11:00 – 14:00) ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Σημεία: 1) Πλατεία Φλοίσβου (Αγ. Αλεξάνδρου & Αμφιτρίτης)

2) Ελ. Βενιζέλου (έναντι Σκλαβενίτη)

Είδη Προσωπικής Υγιεινής, Τρόφιμα Μακράς Διαρκείας, Φαρμακευτικό & Υγειονομικό Υλικό

 

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 27/2, ομάδα φασιστών επιτέθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι “Αντίπερα Όχθη”, το οποίο στεγάζεται στο ισόγειο εξαόροφης πολυκατοικίας στην οδό Σειρήνων. Αφού πέταξαν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, έφυγαν αφήνοντας πίσω τους ένα σπασμένο τζάμι και μια κουρτίνα να καίγεται. Η περιορισμένη φωτιά που δημιουργήθηκε σβήστηκε από κατοίκους της πολυκατοικίας. Η ύπουλη επίθεση δεν είναι αποκομμένη από τη κοινωνία αλλά αντιθέτως είναι μια συμβολική πράξη ενάντια σε όλα όσα πρεσβεύουν ανοιχτοί κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι όπως η Αντίπερα Όχθη.

Είμαστε ένας κοινωνικός και πολιτικός χώρος συνάντησης που δημιουργήθηκε από εργάτες/τριες, φοιτήτριες/ες κι άνεργους/ ες του Παλαιού Φαλήρου και των γύρω περιοχών. Πιστεύουμε ότι η κάθε γειτονιά και κάθε πτυχή της ζωής μας συνολικότερα μπορεί να λειτουργήσει κάτω από τον έλεγχο του απλού καθημερινού κόσμου και μάλιστα με τρόπο αντιιεραρχικό, σε αντίθεση με τα πρότυπα που επιβάλουν η καπιταλιστική οικονομία και το κράτος της . Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης, στηρίζοντας έμπρακτα όλα τα κινήματα χειραφέτησης και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Παλεύουμε καθημερινά για τη δημιουργία ανοιχτών χώρων, όπως αυτό το στέκι, στους οποίους η καθεμία κι ο καθένας μας θα μπορεί να αγωνίζεται και να εκφράζεται συλλογικά. Υπό αυτή την έννοια, οι επιθέσεις σε αυτούς τους χώρους είναι επιθέσεις στην ίδια τη κοινωνία κι αμφισβητούν το δικαίωμα και τη δυνατότητα της/του καθεμίας/καθένα να οργανώνει η/ο ίδια/ος της ζωή της/του.

Ποιοί είναι αυτοί που επιτέθηκαν στην Αντίπερα Όχθη; Είναι αυτοί που δε σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή, με το τυφλό μένος τους, ότι πετώντας εκρηκτικό μηχανισμό στη πολυκατοικία 80 περίπου συμπολιτών μας, έθεσαν άμεσα την ασφάλεια και τη ζωή τους σε κίνδυνο. Είναι αυτοί που επιτέθηκαν στο στέκι μας μια μέρα πριν την εκδήλωση ενάντια στο επερχόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα υποβαθμίσει περαιτέρω τις ζωές μας, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο ενδιαφέρονται όντως για τη κοινωνία και ποιές είναι οι πραγματικές τους προθέσεις (η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε κανονικά με μεγάλη επιτυχία, παρά τις όποιες αντιξοότητες). Είναι οι ίδιοι που επιτίθενται σε μια σειρά αυτοδιαχειριζόμενων χώρων πανελλαδικά, που δολοφόνησαν το Παύλο Φύσσα, τον Σαχζάτ Λουκμάν, επιτέθηκαν και τραυμάτησαν τον μαθητή του 3ου Λυκείου στο Π. Φάληρο και έχουν τραυματήσει  δεκάδες άλλους, είναι εκείνοι που συνεργάζονται με τη μαφία σε κάθε περιοχή και πολλά άλλα…

Από τη πλευρά μας σεβόμενοι/ες τις ανησυχίες των κατοίκων της πολυκατοικίας που μας φιλοξενεί θα αποχωρήσουμε από το χώρο. Οι δράσεις μας άλλωστε στοχεύουν στη καλυτέρευση των ζωών μας. Αυτό που μπορούμε να υποσχεθούμε στο κόσμο που μας στηρίζει όλα αυτό το διάστημα είναι ότι ο αγώνας μας τώρα ξεκινά. Θα βρούμε άμεσα ένα νέο χώρο τόπο που θα στεγάσει το εγχείρημα και τις ανησυχίες μας, για να προχωρήσουμε με νέες, δυναμικότερες πρωτοβουλίες προκειμένου το όραμα μας για μια διαφορετική ζωή να γίνει κτήμα όλων των καταπιεσμένων.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ

Εκδήλωση-Συζήτηση ενάντια στο επερχόμενο νομοσχέδιο

P.Faliro1_2

Εκδήλωση, συζήτηση ενάντια στο επερχόμενο νομοσχέδιο με τη συμμετοχή της συνέλευσης εργαζομένων ανέργων της πλατείας Συντάγματος (https://synelefsi-syntagmatos.espivblogs.net).

Κυριακή, 28/2 και ώρα 18:00,

στο αυτοδιαχειρζόμενο στέκι Αντίπερα Όχθη,

Σειρήνων 12 & Άτλαντος στο Παλαιό Φάληρο.

Η επανάσταση γίνεται τώρα και είναι δίπλα μας

Για μία ακόμα φορά οι λαοί εξεγείρονται ενάντια σε καθεστώτα καταπίεσης και συνθήκες εκμετάλλευσης. Σημαντικό  ρόλο στις κινηματικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται στη Μέση Ανατολή παίζει ο Κουρδικός λαός. Από τον Ιούνιο του περασμένου χρόνου το τουρκικό κράτος έχει επιλέξει την κλιμάκωση των επιθέσεων σε βάρος των Κούρδων και την κατάπνιξη κάθε είδους αντίστασης που έρχεται αντιμέτωπη με τα κυρίαρχα συμφέροντά του. Από τις λεγόμενες «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις σε βάρος του ISIS στην Κων/πολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας, όπου η πλειονότητα των συλληφθέντων και των δολοφονημένων ήταν μέλη αριστερών και Κουρδικών οργανώσεων, έως τις στοχευμένες επιθέσεις σε βάρος αλληλέγγυων κουρδικών οργανώσεων (βλέπε Suruc), το Τουρκικό κράτος προσποιούμενο τον αγώνα ενάντια στον ISIS στην πραγματικότητα στοχεύει στην εξόντωση κάθε είδους Κουρδικής και εν γένει κοινωνικής αντίστασης.

Οι κηρύξεις αυτονομίας πολλών δήμων στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας έχουν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό πάνω από 18 πόλεων με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, ενώ διακόσιες χιλιάδες είναι οι έως τώρα εκτοπισμένοι. Η καθημερινότητα του αγωνιζόμενου λαού περιλαμβάνει επιδρομές του Τουρκικού στρατού με βαρύ χερσαίο και εναέριο οπλισμό καθώς και εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού. Ολόκληρες περιοχές, όπως αυτές του Τσίζρε του Ντιγιάρμπακιρ και του Σιλβάν, είναι αποκλεισμένες και οι κάτοικοί τους αδυνατούν ακόμα και να θάψουν τους νεκρούς τους.

Το Τουρκικό κράτος από την αρχή απαγορεύει οποιαδήποτε κάλυψη της αντίστασης του Κουρδικού λαού. Επανειλημμένα αλληλέγυοι ή ανταποκριτές από εντός και εκτός των συνόρων προσπάθησαν να προσεγγίσουν τις αποκλεισμένες περιοχές και η απάντηση που δέχθηκαν από το τουρκικό κράτος ήταν διώξεις και συλλήψεις. Η εξουσία με τις γνωστές μεθόδους και τακτικές της όχι απλά αποκρύπτει τα γεγονότα αλλά ακόμα περισσότερο στοχοποιεί ως τρομοκράτες έναν ολόκληρο λαό που μάχεται για την αξιοπρέπεια και διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο αναδύεται η κύρια επιδίωξη του εξεγερμένων Κούρδων για αυτονομία, για ανοιχτές και αποκεντρωμένες μορφές διακυβέρνησης ενάντια στην κυρίαρχη λογική της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι φωνές των εξεγερμένων στην Νότιο Ανατολική Τουρκία, έρχονται να ενωθούν με εκείνες των συντρόφων/ισσών τους από τα βόρειες περιοχές της Συρίας (Ροτζάβα) και να αποτελέσουν ένα παράδειγμα αντίστασης και αυτοοργάνωσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Παρ’ όλες τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες του, ο αγώνας του Κουρδικού λαού, ο αγώνας για τη δημιουργία κοινωνιών που στηρίζονται στα προτάγματα της αλληλοβοήθειας και της αμοιβαίας ανεκτικότητας μέσα από την ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας, της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων, είναι και κομμάτι του δικού μας αγώνα. Ενός αγώνα που από κοινού οι λαοί θα πάρουν τις μοίρες στα χέρια τους.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα ελευθεριακών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών για μία από κοινού εβδομάδα δράσης από τις 6 έως τις 13 Φεβρουαρίου, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην αντίσταση του Κουρδικού λαού και συμμετέχουμε στην κεντρική πορεία αλληλεγγύης στο Μοναστηράκι το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου.

Κείμενο εισήγησης στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Αλληλεγγύης στον εξεγερμένο Κουρδικό λαό”– Σάββατο 6/2/16

Συγκεντρωση/πορεια εναντια στην τουρκικη εισβολη στις αυτονομημενες κουρδικες κοινοτητες

Ενάντια στις πολεμικές επιχειρήσεις των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και για την Αλληλεγγύη στην Αντίσταση και Αυτοοργάνωση των Κουρδικών περιοχών

Εδώ και 15 χρόνια, το ριζοσπαστικό κουρδικό κίνημα, εγκαταλείποντας την ιδέα του σχηματισμού ενός ξεχωριστού νέου εθνικού κράτους, έχει διαμορφώσει ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα: το πείραμα της δημοκρατικής αυτονομίας. Σχηματίζοντας δημοκρατικά συμβούλια σε κάθε δήμο, προσπαθεί να διαμορφώσει μία συνομοσπονδία όλων των κουρδικών περιοχών. Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε με τη δημιουργία της ομοσπονδίας των τριών καντονιών στη βόρεια Συρία, το 2014, που απέκτησε ως σύμβολο την πολύμηνη ηρωική αντίσταση των Μονάδων Προστασίας του Λαού στην περιοχή της Ροζάβα.

Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, οι κηρύξεις αυτονομίας πολλών δήμων στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας σήμανε την κήρυξη ενός βίαιου και πολύνεκρου πολέμου από την πλευρά των τουρκικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων, ενώ παράλληλα έχουν κηρυχθεί πολυήμερες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε πολλές πόλεις. Σε αυτόν τον πόλεμο, οι δυνάμεις του κράτους βομβαρδίζουν τις πόλεις με κανόνια, τανκς, ελικόπτερα, κατεδαφίζουν σπίτια, καταστρέφουν ιστορικά μνημεία, σκοτώνουν κυρίως γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά, εκτελούν νέους και εκκενώνουν τις περιοχές κόβοντας νερό, ρεύμα και φυσικό αέριο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα βασικά είδη της καθημερινότητας λόγω των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Τα σχολεία είναι κλειστά, τα νοσοκομεία είναι υπό πολιορκία, και μάλιστα οι νεκροί δεν επιτρέπεται να ταφούν με αποτέλεσμα να μένουν πολλοί δολοφονημένοι στους δρόμους για μέρες.

Η άμεση εκδήλωση της έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης -σε όσους αγωνίζονται για έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ εθνοτήτων, φύλου, θρησκείας, χρώματος, για έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα έχουν τη ζωή τους στα χέρια τους μέσα από συμβουλιακές μορφές άμεσης δημοκρατίας- είναι βασική προτεραιότητα.

Για να μην αφήσουμε την περιοχή της Μεσογείου έρμαιο των γεωπολιτικών παιχνιδιών των μεγάλων αλλά και περιφερειακών δυνάμεων, που έχουν ήδη βάλει τις πολεμικές τους μηχανές να δουλεύουν, των θρησκευτικών φανατισμών και των εθνικισμών που οδηγούν τους λαούς σε αλληλοσφαγή.

Για να κάνουμε τη Μεσόγειο φωτεινό φάρο

της Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Συγκέντρωση/Πορεία – Σάββατο 13 Φλεβάρη

12 μ.μ. – Μοναστηράκι

Ελευθεριακές/Αναρχικές * Συνελεύσεις/Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης

από Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλο, Μυτιλήνη, Καλαμάτα, Τρίπολη, Χαλκίδα

(αναδημιοσίευση από εδώ)