Για μία ακόμα φορά οι λαοί εξεγείρονται ενάντια σε καθεστώτα καταπίεσης και συνθήκες εκμετάλλευσης. Σημαντικό ρόλο στις κινηματικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται στη Μέση Ανατολή παίζει ο Κουρδικός λαός. Από τον Ιούνιο του περασμένου χρόνου το τουρκικό κράτος έχει επιλέξει την κλιμάκωση των επιθέσεων σε βάρος των Κούρδων και την κατάπνιξη κάθε είδους αντίστασης που έρχεται αντιμέτωπη με τα κυρίαρχα συμφέροντά του. Από τις λεγόμενες «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις σε βάρος του ISIS στην Κων/πολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας, όπου η πλειονότητα των συλληφθέντων και των δολοφονημένων ήταν μέλη αριστερών και Κουρδικών οργανώσεων, έως τις στοχευμένες επιθέσεις σε βάρος αλληλέγγυων κουρδικών οργανώσεων (βλέπε Suruc), το Τουρκικό κράτος προσποιούμενο τον αγώνα ενάντια στον ISIS στην πραγματικότητα στοχεύει στην εξόντωση κάθε είδους Κουρδικής και εν γένει κοινωνικής αντίστασης.
Οι κηρύξεις αυτονομίας πολλών δήμων στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας έχουν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό πάνω από 18 πόλεων με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, ενώ διακόσιες χιλιάδες είναι οι έως τώρα εκτοπισμένοι. Η καθημερινότητα του αγωνιζόμενου λαού περιλαμβάνει επιδρομές του Τουρκικού στρατού με βαρύ χερσαίο και εναέριο οπλισμό καθώς και εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού. Ολόκληρες περιοχές, όπως αυτές του Τσίζρε του Ντιγιάρμπακιρ και του Σιλβάν, είναι αποκλεισμένες και οι κάτοικοί τους αδυνατούν ακόμα και να θάψουν τους νεκρούς τους.
Το Τουρκικό κράτος από την αρχή απαγορεύει οποιαδήποτε κάλυψη της αντίστασης του Κουρδικού λαού. Επανειλημμένα αλληλέγυοι ή ανταποκριτές από εντός και εκτός των συνόρων προσπάθησαν να προσεγγίσουν τις αποκλεισμένες περιοχές και η απάντηση που δέχθηκαν από το τουρκικό κράτος ήταν διώξεις και συλλήψεις. Η εξουσία με τις γνωστές μεθόδους και τακτικές της όχι απλά αποκρύπτει τα γεγονότα αλλά ακόμα περισσότερο στοχοποιεί ως τρομοκράτες έναν ολόκληρο λαό που μάχεται για την αξιοπρέπεια και διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.
Στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο αναδύεται η κύρια επιδίωξη του εξεγερμένων Κούρδων για αυτονομία, για ανοιχτές και αποκεντρωμένες μορφές διακυβέρνησης ενάντια στην κυρίαρχη λογική της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι φωνές των εξεγερμένων στην Νότιο Ανατολική Τουρκία, έρχονται να ενωθούν με εκείνες των συντρόφων/ισσών τους από τα βόρειες περιοχές της Συρίας (Ροτζάβα) και να αποτελέσουν ένα παράδειγμα αντίστασης και αυτοοργάνωσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Παρ’ όλες τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες του, ο αγώνας του Κουρδικού λαού, ο αγώνας για τη δημιουργία κοινωνιών που στηρίζονται στα προτάγματα της αλληλοβοήθειας και της αμοιβαίας ανεκτικότητας μέσα από την ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας, της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων, είναι και κομμάτι του δικού μας αγώνα. Ενός αγώνα που από κοινού οι λαοί θα πάρουν τις μοίρες στα χέρια τους.
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα ελευθεριακών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών για μία από κοινού εβδομάδα δράσης από τις 6 έως τις 13 Φεβρουαρίου, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην αντίσταση του Κουρδικού λαού και συμμετέχουμε στην κεντρική πορεία αλληλεγγύης στο Μοναστηράκι το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου.
Κείμενο εισήγησης στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Αλληλεγγύης στον εξεγερμένο Κουρδικό λαό”– Σάββατο 6/2/16