Από την αρχή του χρόνου παρατηρούμε την εξέλιξη της διαχείρισης του προσφυγικού-μεταναστευτικού σε ένα παιχνίδι με στρατιωτικούς όρους. Οι πολιτικοί «ηγέτες» των Ευρωπαϊκών χωρών μιλούν για αριθμούς όταν στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Επιλέγουν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών – μέσω του ΝΑΤΟ και της Frontex – και την ολοένα και αυξανόμενη ανάμειξη του στρατού στη διαδικασία της λειτουργίας των λεγόμενων «κέντρων φιλοξενίας». Δημιουργούν συνθήκες εγκλεισμού για βρέφη, παιδιά, γυναίκες και τραυματίες πολέμου αλλά και για κάθε κατατρεγμένο/η αυτού του κόσμου. Ποινικοποιούν την αλληλεγγύη, απογορεύοντας την πρόσβαση στα κέντρα αυτά, διώκοντας με μίσος όσους/ες ευαισθητοποιούνται στοιχειωδώς ενάντια στη σύγχρονη δυστυχία.
Για μία ακόμα φορά, σχεδιάζουν μία πολιτική κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντά τους, αγνοώντας εσκεμμένως τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν ανθρώπους να απομακρύνονται από την οικογένειά τους και να διασχίζουν χιλιόμετρα προς μία άγνωστη κατεύθυνση με στόχο την ελευθερία.
Στον γεωπολιτικό παγκόσμιο χάρτη οι αλλαγές κυβερνήσεων εξυπηρετούν τα διεθνή συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Όταν τα συμφέροντα αυτά αδυνατούν να ελέγξουν τις εγχώριες καταστάσεις, όπως τα εξεγερσιακά γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης, επιλέγουν να πολώσουν την κατάσταση, εξοπλίζοντας φονταμεταλιστικές παρατάξεις (βλ. Συρία, Λιβυή και Αίγυπτος) ή να επέμβουν άμεσα επιβάλλοντας τον στρατιωτικό νόμο. Ακόμα και στους πολέμους κατά της «τρομοκρατίας» που έχουν κηρυχθεί από το 2001 σε Ιράκ και Αφγανιστάν με αποκορύφωμα το σήμερα, παλαιότερες συμμαχικές δυνάμεις που υποστηρίζονταν από τις Δυτικές κυβερνήσεις στα χρόνια του «Ψυχρού» πολέμου, μετονομάζονται τώρα σε εχθρούς. Σε όλες αυτές τις εχθροπραξίες και τις εμφύλιες συγκρούσεις, οι οποίες βαφτίζονται θρησκευτικοί πόλεμοι, οι Δυτικοί εποφθαλμιούν έχοντας πάντα ενεργό ρόλο βάση των δικών τους γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας πολλών από αυτούς τους πολέμους βέβαια, οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες ακρότητες, ποτίζοντας το μυαλό των ανθρώπων με ακόμα μεγαλύτερο μίσος.
Όταν δεν είναι οι σφαίρες, οι βόμβες και η θρησκευτική καταπίεση που ωθούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να αναζητήσουν, ως πρόσφυγες, την επιβιώσή τους σε άλλες χώρες, είναι οι οικονομικές πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομα της διεθνούς ανάπτυξης και υπό το καθεστώς βίας. Με την κατάρρευση των αποικιακών καθεστώτων σε Αφρική, Νότιο και Ν.Α. Ασία και με την βίαιη εκδίωξη των Δυτικών από τις χώρες αυτές, οι τελευταίοι έχουν βρει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο παρέμβασης και εκμετάλλευσης. Αυτός λέγεται νεο-φιλελεύθερη «παγκοσμιοποίηση» και ανάπτυξη για τους «φτωχούς» του Παγκόσμιου Νότου. Σε αυτό το μοντέλο της διεθνούς «ανάπτυξης», ο αναδυόμενος κόσμος έχει σχεδιαστεί καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του «αναπτυγμένου» Δυτικού, όπου πολυεθνικές και μεγάλα επενδυτικά ταμία έρχονται να εκμεταλλευτούν τον τοπικό φυσικό πλούτο, να επενδύσουν σε μεγάλα «αναπτυξιακά» έργα, να μετακινήσουν ιθαγενικούς πληθυσμούς από τις αιώνιες κατοικίες τους και να δημιουργήσουν μητροπόλεις όπου μπορούν να προωθήσουν τα δικά τους καταναλωτικά προϊόντα στις ταχύτατα αναδυόμενες μεσαίες τάξεις. Αιχμή του δόρατος για αυτή την «ανάπτυξη» αποτελούν οι μεγάλοι οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα οποία χορηγούν απλόχερα «επενδυτικά» δάνεια με τα γνωστά αποτελέσματα (την αυξανόμενη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας με την παράλληλη καταλύστευση του δημόσιου πλούτου). Για τους πολλούς αυτού του κόσμου, η καλύτερη κατάληξη είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής ρουχισμού ή ηλεκτρονικών όπου το μεροκάματο δεν ξεπερνάει τα 2 δολάρια και οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές.
Στο παγκόσμιο αυτό ψηφιδωτό καταπίεσης, εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης, η μοναδική επιλογή επιβίωσης, για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, είναι η μετανάστευση είτε υπό την μορφή του βίαιου εκδιωγμού, είτε υπό αυτή της οικονομικής ασφυξίας και πάντα για την αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Η τύχη παρόλ’ αυτά γι αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι όπως την φαντάστηκαν και οι Δυτικές χώρες μόνο ως επίγειοι παράδεισοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Στην χειρότερη περίπτωση δεν προφταίνουν καν να μπούν σε αυτές, αφού κυνηγιούνται και δολοφονούνται στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα. Στην καλύτερη, αντιμετωπίζονται σαν υπάνθρωποι, που διώκονται με επιχειρήσεις «σκούπας», στοιβάζονται και βασανίζονται σε κελιά και κέντρα κράτησης-κολαστήρια, εργάζονται σε συνθήκες μαύρης εργασίας και σωματικής και πνευματικής εξόντωσης. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., η αποστολή της τελευταίας είναι να τους κάνει «τον βίο, αβίωτο». Παρ’όλα αυτά το τελευταίο διάστημα ένα σοβαρό κομμάτι του εγχώριου πληθυσμού στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, αποδεικνύοντας ότι η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν είναι θεωρητικό σχήμα αλλά καθημερινός τρόπος ζωής. Αποκορύφωμα της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι η νέα συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, η οποία ανταλλάσσει ανθρώπους και προωθεί μαζικές απελάσεις σε ένας κράτος συνυπεύθυνο για την άνοδο του ISIS στη Μέση Ανατολή. Ένα κράτος το οποίο είναι υπαίτιο για μαζικές διώξεις του αγωνιζόμενου τουρκικού και κουρδικού λαού. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι φασίστες προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν το δολοφονικό τους μηχανισμό στήνοντας συγκεντρώσεις μίσους σε Πειραιά και άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας καλούμαστε να δούμε τις ζωές μας μέσω αυτών των μεταναστών/ριών, προσφύγων. Στο σταυροδρόμι αυτών των ζωών συναντιούνται αφενός ο καθημερινός μας αγώνας για αξιοπρεπή διαβίωση και εργασία και αφετέρου τα όνειρά μας να νοηματοδοτήσουμε εμείς οι ίδιοι/ες το παρόν και το μέλλον μας, αρνούμενοι τις υποδείξεις των διαφόρων τύπου ειδικών. Γι’ αυτό τον λόγο, αγωνιζόμαστε μαζί για έναν καλύτερο κόσμο, σταυροδρόμι πολιτισμών, βασισμένο στην αξιοπρέπεια στην αλληλεγγύη, την ισότητα & την ελευθερία.
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΚΟΣΜΩΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/4 (11:00 – 14:00) ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Σημεία: 1) Πλατεία Φλοίσβου (Αγ. Αλεξάνδρου & Αμφιτρίτης)
2) Ελ. Βενιζέλου (έναντι Σκλαβενίτη)
Είδη Προσωπικής Υγιεινής, Τρόφιμα Μακράς Διαρκείας, Φαρμακευτικό & Υγειονομικό Υλικό